Cegielnia w Zdunach i jej budowniczowie

W dziejach cywilizacji bardzo ważną rolę odegrała cegła, a dokładnie cegła ceramiczna. Jest to tak zwany kamień budowlany uformowany z gliny, uzyskujący wytrzymałość mechaniczną i odporność na czynniki atmosferyczne w wyniku wypalania. Jej wyrób był znany już w krajach starożytnego Wschodu, a także Grecji i Rzymie.

W Polsce cegła palona weszła w życie na początku XIII wieku /kościół św. Jakuba w Sandomierzu/. W okresie renesansu i baroku występowała głównie jako materiał konstrukcyjny, tracąc swoje walory estetyczne. Od połowy XIX wieku, to jest od wprowadzenia produkcji maszynowej, obowiązują normy przemysłowe, określające rozmiary i kształt cegły.

Z inicjatywy Władysława Grabskiego 28 lipca 1919 roku powstało w Zdunach “Stowarzyszenie Budowlane”.  W 1923 roku zgodnie z “Ustawą o spółdzielczości” zmieniło ono nazwę na “Spółdzielnia Budowlana w Zdunach”. Bez wątpienia jej największą zasługą było uruchomienie własnej cegielni, jednej z pierwszych i największych w tym rejonie Mazowsza.

O ważnym dla Zdun i okolicy obiekcie w najnowszym numerze nowego Łowiczanina pisze Dobiesław Jędrzejczyk. Materiał ten jest dostępny również w wydaniu cyfrowym.