Lubiana woźna z I LO w Łowiczu odchodzi na emeryturę. „Rządziła szkołą”

W poniedziałek, 10 lipca, na zasłużoną emeryturę przeszła lubiana przez wszystkich pani woźna Małgorzata Szczypińska z liceum Chełmońskiego w Łowiczu. Bez niej szkoła nie będzie już taka sama. - Typ woźnej przedwojennej z tupetem i charakterem. Pierwsza osoba, do której leciało się w sytuacjach awaryjnych. Wszystko wiedziała i na wszystko miała radę. Ze wszystkim zawsze zdążyła  - tak o niej mówi dyrektor Dorota Dziekanowska-Słoma.

Małgorzata Szczypińska pochodzi ze Złakowa Kościelnego. Pierwszą pracę podjęła w Restauracji „Zdunianka” w Zdunach jako kelnerka. Pracowała w niej przez 10 lat. Gdy razem z mężem przeprowadzili się do Łowicza, otrzymała przeniesienie do WZGS w Łowiczu, który mieścił się w rejonie baszty gen. Klickiego. Zakres pracy jaką tam wykonywała był bardzo szeroki, było to m.in. pakowanie mąki.

Później pani Małgosia poświęciła się macierzyństwu. Urodziła dwóch synów, a gdy chłopcy zaczęli chodzić do przedszkola, sama mogła wrócić do pracy. Wówczas zatrudniła się jako woźna w liceum Chełmońskiego w Łowiczu, gdzie przepracowała blisko 30 lat - dokładnie tyle minie 1 września br. Przez ten czas szkołę ukończyło kilka pokoleń młodzieży. - Praktycznie pół Łowicza - stwierdza pani Małgosia.

Do pracy przyjmował ją dyrektor Henryk Zasępa, zaś potem współpracowała z dyrektor Elżbietą Skoneczną, a w ostatnich latach z dyrektor Dorotą Dzioekanowską-Słomą. - Młodzież umiała ustawić, kadrę też, a i dyrektorkom czasami też się dostało. Krótko mówiąc rządziła szkołą. - Młodzież umiała ustawić, kadrę też, a i dyrektorkom czasami też się dostało. Krótko mówiąc rządziła szkołą - tak o niej mówi obecna dyrektor.

Pani Małgosia słynęła z tego, że umiała „ustawić młodzież”. Zwykle musiała przypominać wszystkim o zmianie butów, zwłaszcza, gdy na dworze padał deszcz, a ona dopiero wypastowała podłogę. Młodzież kończąca szkołę zawsze przychodziła jej podziękować, za to, że wpoiła im nawyk mówienia „dzień dobry” od progu. Potwierdza to pani Małgosia, która opowiada, że zwłaszcza pierwszakom musiała przypominać: - A „dzień dobry” to gdzie? Za drzwiami?

Pani Małgosia wykorzystuje jeszcze urlop, a potem czeka ją już zasłużona emerytura. - Cieszę się, że będę mogła w końcu odpocząć i nie będę musiała wstawać rano - przyznaje w rozmowie z nami. Nie ukrywa też, że będzie jej brakowało szkolnego gwaru i młodzieży - bo z nią zawsze było wesoło.

[ZT]300928[/ZT]

[ZT]297962[/ZT]