Jak zrobić dobrej jakości sianokiszonkę? Podpowiadamy

Wykonanie wysokiej jakości sianokiszonki krok po kroku 

Aby wyprodukować wysokiej jakości sianokiszonkę, w pierwszej kolejności należy zadbać o wybór odpowiednich gatunków roślin i dokonać pokosu we właściwym terminie. Następnie trzeba należycie wysuszyć trawę i zapewnić jej adekwatne warunki do kiszenia. 

Wybór gatunków roślin 

Sianokiszonkę przygotowuje się z takich traw, jak życice, festulolium czy kostrzewa łąkowa, cechujących się wysoką zawartością białka i łatwością fermentacji. W składzie surowca do zakiszenia powinny znajdować się także rośliny motylkowe, przede wszystkim lucerna. Pozwala to bowiem zwiększyć udział białka oraz zawartość mikro i makroelementów w paszy, jak również poprawić jej strawność. 

Koszenie trawy

Czas koszenia trawy ma istotny wpływ na jakość sianokiszonki. Wykonanie pokosu zaleca się w momencie, gdy łąki dopiero zaczynają się kłosić. Rośliny w tej fazie rozwoju dostarczają bowiem większe ilości strawnego białka, co sprawia, że wyprodukowana z nich pasza jest bardziej energetyczna i bogata w witaminy oraz składniki mineralne. Skoszenie traw na sianokiszonkę w odpowiednim momencie pozwala również uzyskać większą ilość masy z drugiego pokosu. Poza czasem, wpływ na jakość paszy ma również wysokość koszenia. Optymalna mieści się w zakresie 5–8 centymetrów.

Suszenie trawy

Właściwe wysuszenie surowca przed rozpoczęciem procesu kiszenia pozwala zapewnić optymalne warunki do powstawania sianokiszonki i osiągnąć odpowiedni poziom wilgotności gotowej paszy. Skoszona trawa musi zostać jak najszybciej rozrzucona przy pomocy przetrząsarki. Należy przy tym zadbać, by zęby maszyny nie były opuszczone zbyt nisko, grozi to bowiem zanieczyszczeniem surowca. Trawa, która zostaje skierowana do zakiszenia, nie może być ani zbyt mokra, ani nadmiernie przesuszona. Zawartość suchej masy przed ostatnim etapem przygotowania paszy powinna wynosić około 45%. 

Kiszenie trawy 

Ostatnim etapem przygotowania sianokiszonki jest zakiszenie trawy. Proces ten może przebiegać w balotach lub pryzmach. Istotne jest przy tym zapewnienie warunków beztlenowych, gdyż tylko dzięki temu fermentacja może przebiegać prawidłowo. W produkcji sianokiszonki często wykorzystuje się dodatki kiszonkarskie, takie jak bakterie kwasu mlekowego, które są odpowiedzialne za wartość odżywczą i pH paszy. Zarówno baloty, jak i pryzmy z surowcem przeznaczonym na paszę muszą zostać zabezpieczone przy użyciu specjalnej folii. Zapewnia ona prawidłowe warunki do przebiegu beztlenowego procesu kiszenia poprzez skuteczne uszczelnienie oraz izolację materiału na sianokiszonkę. 

Doskonałą folią do sianokiszonki jest folia ULTRAX, wyposażona w warstwę klejącą, dwie warstwy mechaniczne, warstwę barierową oraz warstwę ochronną. Charakteryzuje się ona wysoką wytrzymałością i odpornością na uszkodzenia mechaniczne, a także niską przenikalnością tlenu. Zapewnia właściwy przebieg procesu fermentacji beztlenowej wewnątrz balotu i nie dopuszcza do rozpoczęcia procesów gnilnych. Produkowana przez firmę CAST folia do sianokiszonki - https://cast.pl/oferta/folia-do-sianokiszonki/ - daje gwarancję uzyskania wysokiej jakości paszy doskonale nadającej się do karmienia zwierząt gospodarskich. 

Kontrola jakości sianokiszonki

Skarmianie zwierząt sianokiszonką można podjąć po upływie 6–8 tygodni od momentu rozpoczęcia fermentacji. Nim to jednak nastąpi, pasza musi zostać poddana dokładnej kontroli. Powinna ona obejmować takie kryteria, jak kolor, struktura, zapach, zanieczyszczenia i zagrzewanie. Wysokiej jakości sianokiszonka ma wyraźny, przyjemnie kwaskowy zapach i lekko brązowy kolor, a znajdujące się w niej liście i łodygi są łatwo dostrzegalne. Ponadto nie stwierdzono w niej żadnych zanieczyszczeń, pleśni ani przegrzewania. 

Problemy w przygotowaniu sianokiszonki

Problemy w przygotowaniu sianokiszonki wynikają najczęściej z: 

• nieodpowiedniego zbicia balotu i pozostawienia zbyt luźnego materiału, 
• niewłaściwego zabezpieczenia balotu lub pryzmy folią, prowadzącego do przedostawaniem się powietrza do wnętrza paszy, 
• osłabienia procesów fermentacji z powodu wzrostu zawartości suchej masy od 60% do 85%.

Skutkują one namnażaniem się szkodliwych mikroorganizmów, przede wszystkim pleśni i innych grzybów. Zainfekowana nimi sianokiszonka nie może być wykorzystana do karmienia zwierząt, gdyż jej spożycie prowadzi do ogólnego spadku zdrowotności i wydajności. Grozi ponadto występowaniem zaburzeń motoryki żwacza, zmian martwiczych w wątrobie, zapalenia błony śluzowej macicy oraz poronieniami. Aby unikać problemów w przygotowaniu sianokiszonki, należy zadbać o właściwe przygotowanie surowca i zapewnienie mu warunków beztlenowych poprzez zabezpieczenie balotów lub pryzm folią ULTRAX.