Zdechły lis na łowickich Bratkowicach, przez kilka godzin znikąd pomocy

Mieszkańcy łowickich Bratkowic są rozżaleni sytuacją, jaka w poniedziałek 12 września wieczorem miała miejsce pomiędzy blokami 20 a 21. Na osiedlowej drodze zauważyli zdechłego lisa, jednak przez kilka godzin znikąd nie mogli się doprosić o jego usunięcie.

Zdarzenie miało miejsce między godz. 19 a 20. Mieszkańcy zawiązali nawet „sąsiedzką straż”, która przez kilka godzin pilnowała zdechłego lisa, by nie miały do niego dostępu zwierzęta i dzieci. Widok poranionego zwierzęcia mógłby być dla nich dość drastyczny. Nie jest wiadomym, czy lis został zagryziony przez inne zwierzę czy też został potrącony przez jakiś pojazd i podrzucony w to miejsce, bo na jezdni nie było widać śladów krwi.

Mając świadomość, że lis może być nosicielem wścieklizny (niedawno jej przypadki potwierdzono na terenie sąsiedniego powiatu gostynińskiego), mieszkańcy zadzwonili pod numer alarmowy 112, prosząc o uprzątnięcie zdechłego lisa z osiedlowej drogi. Dowiedzieli się, że odpowiednie służby się tym zajmą, jednak może to nastąpić nawet rano...

Mieszkańcy szukali pomocy w kilku miejscach, powiadomili o sprawie m.in. Łowickie Stowarzyszenie Przyjaciół Zwierząt, które ze względu na zagrożenie wścieklizną również nie było przygotowane na uprzątnięcie lisa. Prezes ŁSPZ Grażyna Wołynik próbowała nawiązać kontakt z odpowiednimi służbami, jednak ze względu na późną porę nie ze wszystkimi jej się udało. Dlatego stwierdza, że całe zdarzenia pokazało, że nie ma wypracowanych ścieżek postępowania w takich sytuacjach.

„Osiedlowa straż” pilnowała lisa do godz. 23. Wobec braku interwencji ze strony służb, spakowali lisa w karton i wystawili go pod kontener. Jednocześnie zadzwonili ponownie pod numer alarmowy 112, informując, gdzie pozostawili zwierzę. Z naszych ustaleń wynika, że pudło z lisem nie zostało uprzątnięte do tej pory.

- Reasumując: służby się nie sprawdziły, a powiatowe zarządzanie kryzysowe jest chyba tylko w teorii - słyszymy od mieszkanki Bratkowic, która uczestniczyła w tym zdarzeniu. Stwierdza, że po takich doświadczeniach ma się poczucie, że „lepiej nic nie widzieć i w nic się nie angażować”.