Tyle wystarczy zarabiać, by uchodzić za bogacza. Tak wygląda próg

Wystarczy nieco ponad 9 tysięcy złotych miesięcznie, by w niektórych gminach uchodzić za zamożnego. Nowe dane pokazują, że pojęcie bogactwa w Polsce zależy głównie od miejsca zamieszkania.

Choć może się wydawać, że bycie bogatym to przywilej nielicznych, w rzeczywistości – jak pokazuje analiza Business Insider Polska – w wielu miejscowościach wystarczy „tylko” kilka tysięcy złotych miesięcznie, by trafić do lokalnej czołówki dochodowej.

I to niezależnie od tego, że nie wszędzie oznacza to ten sam standard życia.

Jak policzono próg bogactwa?

Badanie objęło wszystkie 2477 gmin w Polsce. Pod uwagę wzięto dochody z października 2024 roku i zastosowano tzw. „metodę relatywną” – czyli za zamożną uznaje się osobę, która zarabia co najmniej 250% mediany dochodów w danej lokalizacji.

Na poziomie ogólnopolskim wygląda to tak:

• singiel musi zarabiać przynajmniej 12,5 tys. zł netto miesięcznie,
• para bez dzieci – ok. 18,7 tys. zł,
• rodzina z jednym dzieckiem – 22,5 tys. zł,
• rodzina z czwórką dzieci – nawet 33,7 tys. zł na rękę.

Zamożność zależy od miejsca zamieszkania

W większych miastach te progi są znacznie wyższe, ale już w niektórych mniejszych gminach próg bogactwa wypada dużo niżej. Przykład?

W Szaflarach na Podhalu singiel zarabiający 9,3 tys. zł miesięcznie już uchodzi za zamożnego. W Wijewie (woj. lubuskie) próg ustalono na 9,7 tys. zł. To dużo mniej niż np. w Warszawie, gdzie taka pensja oznacza jedynie średni poziom zarobków.

Co ciekawe, różnice są zauważalne nawet pomiędzy sąsiednimi gminami – wszystko zależy od lokalnych warunków, kosztów życia i przeciętnych dochodów mieszkańców.

Zamożność to nie tylko pieniądze

W analizie zastosowano też przeliczniki zależne od liczby domowników – dorosły liczony był jako 1 jednostka, dziecko powyżej 14 lat jako 0,5, a młodsze – 0,3. Taki sposób pozwala lepiej oszacować realne potrzeby rodzin.

Eksperci podkreślają, że „bogactwo” to pojęcie względne – ta sama pensja może znaczyć coś zupełnie innego w dużym mieście niż na wsi. Dlatego nie chodzi tylko o liczby, ale też o kontekst, w jakim funkcjonujemy.