Kościół w Sobocie nie pomieścił wszystkich parafian, którzy przybyli w sobotę 4 marca na pogrzeb proboszcza ks. Mirosława Krzeszewskiego. Kapłan zmarł nagle w minioną niedzielę, 26 lutego, podczas sprawowania Liturgii. W Sobocie sprawował swoją posługę blisko 15 lat. 

Mszę św. pogrzebową koncelebrowali biskupi Wojciech Osial z diecezji łowickiej i Michał Janocha z diecezji warszawskiej oraz ks. Stanisław Poniatowski - dziekan dekanatu Piątek. Poruszające kazanie wygłosił bp Janocha - przyjaciel zmarłego jeszcze z lat młodości. Mówił w nim m.in. o tym, jak z traumy po śmieci bliskiego kolegi rodziło się powołanie Mirosława Krzeszewskiego. 

Zmarłego żegnała rodzina, księża - których przybyło kilkudziesięciu, przyjaciele i parafianie. W kościele mowy pożegnalne wygłosili m.in. wicemarszałek woj. łódzkiego Andrzej Górczyński, wójt gminy Bielawy Sylwester Kubiński, przewodniczący Rady Parafialnej Krzysztof Racewicz, uczniowie oraz dyrektor Szkoły Podstawowej w Sobocie Wojciech Szcześniak oraz Cezary Jaros  prezes jednostki Ochotniczej Straży Pożarnej w Woli Kałkowej. Wszyscy dziękowali zmarłemu za to, że był ich duszpasterzem i bardzo dobrym gospodarzem parafii. 

Przyjaciele księdza Mirosława mówili o tym, że to był prosty i prostolinijny chłopak z Warszawy, który bardzo kochał swoje miasto. Jeszcze w czasie studiów w seminarium stracił rodziców, młodo (w wieku około 40 lat) zmarła jego siostra. Był moment w którym prosił o przeniesienie do Warszawy jednak nie dostał na to zgody. Pokochał więc miejsce w którym żył i sprawował posługę, a szczególnie Sobotę. Jego wolą było to, aby w mniej pozostać na zawsze - i to się ziściło.  

Jak mówił jeden z księży, jego śmierć była niezwykła, bo odejście człowieka to chyba najbardziej intymny moment jego życia, w którym wierzący chciałby być blisko Boga, a każdy - obok kogoś, kogo kocha. Ks. Mirosława Krzeszewski zmarł przed ołtarzem, więc już bliżej Boga nie mógł być i na dodatek na rękach parafian - których naprawdę kochał. 

Jak mówił członek rodziny zmarłego księdza, już na cmentarzu, dziękując wszystkim za tak liczne przybycie, rodzina zabiegała o to, aby znalazł dla niej czas, ale on nie miał go dla nich zbyt dużo. Pochłonięty był pracą w parafii, a parafian traktował jak rodzinę. Miał pamiętać bardzo wiele imion swoich parafian. 

Pośród licznych przemówień parały przejmujące słowa, takie jak np. "Do zobaczenia Mirku, po tamtej stronie! - tak powiedział jeden z przyjaciół. 

Uczestnicy pogrzebu wykazali się dużym hartem. Uroczystości pogrzebowa trwały około 2 godzin, a przecież niektórzy stali cały czas na dworze, tymczasem wiał silny zimny wiatr. Pod koniec pogrzebu, gdy trumna z ciałem zmarłego została złożona do grobu, na niebie były szaro-czarne chmury, aż sypnęła z nieba krupa śnieżna.   

[ZT]298533[/ZT]