Dramat małżeństwa z Łowicza. Eksmisja z domu do ciasnego pokoju bez prądu

Dramatyczne sceny rozegrały się w środę 28 lutego przed południem na jednej z posesji na os. Korabka w Łowiczu. Starsze małżeństwo, Wojciech i Zofia G., zostało eksmitowane do jednoizbowego lokalu socjalnego z domu, w którym mieszkało od lat. Lokalu, w którym w pierwszej chwili nie było prądu, mebli, wody ani ogrzewania.

Sprawa jest bulwersująca, małżonkowie oboje mają po około 70 lat, mężczyzna porusza się z trudem, pomaga sobie kulami, widać, że nie są osobami, które byłyby w stanie poradzić sobie samodzielnie w wielu kwestiach, które dziś większości z nas wydają się proste i oczywiste.

Pani Zofia G. powiedziała nam, że życie ich nie oszczędzało, stracili syna. – Wyszedł z domu do urzędu i nie wrócił, okazało się potem, że zginął na torach – mówi. W ostatnim czasie mieszkali w domu bez dostępu do prądu. Pani Zofia w czasie rozmowy pokazuje nam małe świeczki (podgrzewacze): – Tym sobie świeciliśmy – mówi. Żyli bez telefonu, bo ten, który mieli popsuł się i żadne z nich nie miało głowy, aby zadbać o nowy. Dlatego, gdy doszło do eksmisji pani Zofia miała dzwonić na policję od jednego z sąsiadów.

 Nasz kontakt z obojgiem był trudny, zwłaszcza w związku z emocjami jakich doświadczyli w ostatnim czasie, w ich odpowiedziach na nasze pytania panował chaos.

W przerwie rozmowy z małżeństwem G. dzwoniliśmy do wiceburmistrza Bogusława Bończaka, prośbą o interwencję. Powiedział, że zna sprawę i uspokoił trwa załatwianie wyposażenia mieszkania. 

Dalsza część tekstu pod zdjęciem

Jedno z okien budynku, w którym mieszkało małżeństwo G.

Rodzinne dramaty

Twierdzą, że zostali eksmitowani z zajmowanego domu – połowy bliźniaka, przez właścicieli, swoich krewnych ze strony pana Wojciecha. Mieli go opuścić pod przymusem, nie dano im nawet możliwości zabrania dokumentów, oszczędności czy ubrań.

Dopiero po przybyciu na miejsce pracownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej umożliwiono im zabranie dowodów osobistych i pieniędzy, pan Wojciech zdążył się wówczas przebrać. Do mieszkania socjalnego zabrali ze sobą dwa psy i sześć królików. – Nie mamy nic, wyszliśmy stamtąd tak jak staliśmy, zostały tam dokumenty, które są dla nas ważne – mówi pani Zofia.

Dodaje też, że nie wie co by zrobili w mieszkaniu, gdzie ich zakwaterowano bez pomocy nowych sąsiadów. Ci przynieśli im sztućce, podstawowe naczynia, opał do pieca typu "koza". W pewnym momencie naszej rozmowy wybucha płaczem mówiąc, że są jeszcze dobrzy ludzie na świecie.

Dalsza część tekstu pod zdjęciem

Wstawione łóżko do przydzielonego lokalu, w rogu piec typu koza, z drugiej strony miejsce na szafkę ze zlewem.

Wybucha płaczem mówiąc, że są jeszcze dobrzy ludzie na świecie.

 Pan Wojciech wspólnie z ojcem i rodzeństwem budowali trzykondygnacyjny bliźniak w latach 70. Działkę, jak mówi pani Zofia, rodzina miała dostać od państwa. Rodzice jednak zmarli, rodzeństwo się rozproszyło. Pani Zofia mówi, że zostali sami. Mieszkali w domu, ale nie dowiedzieliśmy się od nich na jakich zasadach. – Ojca zabrała rodzina do Łodzi, a my zostaliśmy – mówi mężczyzna.

Wieloletni sąsiedzi w rozmowie z nami powiedzieli, że dziwi ich, iż pan Wojciech nie ma żadnych praw do nieruchomości, gdzie mieszkał z żoną. – Przecież on tu się natyrał na rusztowaniach na równi z ojcem. Co tu się stało? – pytają, a pan Wojciech mówi załamany: – Myślałem, że coś z tego będę miał na starość, a mam nerwy, złość i zszargane zdrowie. Na nasze pytania dotyczące własności nieruchomości pani Zofia i pan Wojciech nie potrafili wyjaśnić w jaki sposób krewni nabyli do niej pełnię praw.

Środowej eksmisji towarzyszyły krzyki, wulgaryzmy. Już po wyprowadzeniu małżonków z budynku, jedna z krewnych, która przejęła nieruchomość zaczęła wyrzucać z balkonu ich rzeczy, pokazując jak bardzo były zaniedbane – opowiadali nam świadkowie.

Chciał ze sobą skończyć

Pierwsza próba ich eksmisji odbyła się dwa lata temu. Pani Zofia powiedziała nam, że krewni próbowali ich usunąć z budynku siłą, rozpętała się potężna awantura. Pan Wojciech miał wówczas spaść ze schodów. Zaraz potem załamał się i targnął się na życie, na szczęście został uratowany, kilka miesięcy dochodził do siebie w szpitalach.

– Dramat – mówi krótko jeden z sąsiadów – znam Wojtka od lat, ciężko pracował w spółdzielni. Gdy jeszcze był sprawny to nikomu nie odmówił pomocy, wiadomo, że przez długi czas było im ciężko, nie mieli pieniędzy, Wojtek zbierał złom, znosił go na podwórko, może to niektórym przeszkadzało, nie wiem. Sam nigdy niczego nie wziął. Nie mam do niego żadnych zastrzeżeń – powiedział nam jeden z sąsiadów.

Z kolei spotkana przez nas sąsiadka nie szczędziła wobec małżonków krytycznych słów – Byłam w środku tego domu, brud, smród, woda stojąca na podłodze, w wodzie odchody i nie wiadomo co jeszcze. Po wyjściu od nich trzy dni buty czyściałam – mówi. Ocenia, że to oni doprowadzili dom do ruiny, opisuje, że dach jest dziurawy, nikt go nie naprawiał, woda leje się więc do środka, na ścianach jest wilgoć. Wilgoć tak intensywna, że zaczyna wychodzić na ścianach zamieszkałej sąsiedniej połowy bliźniaka, którą krewni pana Wojciecha już sprzedali.

– Powinni dziękować, że wyprowadzono ich z tego domu i zamieszkają w lepszych warunkach, nawet jeśli ma to być jeden pokój – dodaje sąsiadka.

Dalsza część tekstu pod zdjęciem

Z jednej izby wydzielono miejsce na toaletę i prysznic.

Zadecydował Inspektor

Inni sąsiedzi pytają jednak, jak to możliwe, że doszło do eksmisji?  Funkcjonariusze policji, którzy przybyli na miejsce nie stanęli po stronie małżonków, okazało się, że nie było ku temu podstaw. Nieoficjalnie dowiedzieliśmy się, że krewni, właściciele nieruchomości, są w posiadaniu decyzji o wyłączeniu z użytkowania budynku z powodu jego złego stanu technicznego. Miał ją wydać Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Łowiczu, mają też posiadać prawomocny sądowy nakaz eksmisji. Tego nie da się łatwo zanegować, a na pewno nie przez małżonków G..

– Dostaliśmy informację o eksmisji, która miała się odbyć o godzinie 10.00, ale gdy tam dojechałam to państwo byli już za furtką, a okna i drzwi zabijano deskami – powiedziała nam pracownica MOPS, która była na miejscu.

MOPS chciał pomagać

Dyrektor Ośrodka Urszula Markowicz powiedziała nam, że małżonkowie są życiowo niezaradni, byli przez dłuższy czas pod stałą opieką MOPS, korzystali z pomocy, także finansowej, co powiedziała nam pani Zofia G. Ostatnio jednak nie spełniali kryteriów, aby pomoc ta była im udzielana. Dyrektorka powiedziała nam także, że należą do specyficznych osób, generalnie nie byli zainteresowani pomocą, nie chcieli współpracować, a MOPS wskazywał im na przykład możliwość uzyskania bezpłatnej pomocy prawnej. Nie skorzystali. Pani Zofia twierdzi, że wynajęli adwokata prywatnie.

MOPS widząc warunki w jakich mieszkają, wystąpił o decyzję na umieszczenie małżonków w domu opieki społecznej bez ich zgody, ale sąd nie przychylił się do tych starań. – Na pewno w takim miejscu mieliby stałą opiekę, odpowiednie warunki – mówi. Wyjaśnia też dlaczego małżeństwo nie zabrało nic do przydzielonego im lokalu. – Absolutnie te rzeczy się nie nadają aby z nich korzystać – mówi. Dodaje też, że problemem są zwierzęta, najlepiej gdyby je oddali, bo w pokoju, gdzie się znaleźli, nie ma miejsca na dwa psy i króliki. Nie chcieli jednak o tym słyszeć. 

Dalsza część tekstu pod zdjęciem

Fragment posesji, którą zajmowali małżonkowie G.

Mieszkanie puste, bo czekało na lokatorów dwa lata

Pani Zofia powiedziała nam, że jest załamana miejscem gdzie ich zakwaterowano. Mówi, że dostali puste mieszkanie, bez mediów. Dyrektor Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej Katarzyna Skierska-Pięta tłumaczy, że zakład nie dostał wcześniejszej informacji od wierzyciela, że dojdzie do eksmisji. – Mieszkanie czekało na to małżeństwo od dwóch lat. Gdybyśmy wiedzieli, że mają być zakwaterowani, zostałoby przygotowane. Umowa na prąd już została podpisana, ma być podłączony w środę, tego nie przeskoczymy, to nie jest zależne od nas – mówi.

Dodaje też, że wspólnie z MOPSem, zakład podjął działania, aby w mieszkaniu znalazło się łóżko, a małżonkowie dostali pościel, w piątek dowieziono do niego szafkę pod zlew i pracownicy ZGM go podłączyli. Kolejne meble zostaną im dostarczone na dniach. Dyrektorka podkreśliła, że na początku z małżeństwem trudno się rozmawiało, oboje byli załamani, negowali chęć pomocy, w piątek było już lepiej. Zostali namówieni, aby skorzystali z Punktu Pomocy Mieszkaniowej i wzięli kąpiel, dostali tam także czyste ubrania.

Zarówno dyrektor Markowicz jak i Skierska-Pięta zadeklarowały, że podlegli im pracownicy będą starali się pomóc małżeństwu, zwłaszcza w najbliższych dniach, aby się zaaklimatyzowali. Nie skomentowały środowej eksmisji, ani też nie odniosły się do jej przyczyn, podkreślały w rozmowie z nami, że nie są to ich kompetencje.

Podjęliśmy próbę skontaktowania się z właścicielami nieruchomości, na której mieszkali Zofia i Wojciech G., poprosiliśmy o to osobę, która obecnie opiekuje się budynkiem. Czekamy na odzew.