- Mamy leżaki, termos z herbatą, kurtki, zamierzamy obejrzeć spektakl do końca - powiedziała nam para podążająca w tłumie przed fasadę pałacu Radziwiłłów, na chwilę przed rozpoczęciem opery Don Giovanni Wolfganga Amadeusza Mozarta. 

[WIDEO]2195[/WIDEO]

Leżaki, krzesła czy gorąca herbata na pewno się przydały, ale o obejrzeniu przedstawienia do końca zdecydowały jednak kurtki przeciwdeszczowe i parasole. Od początku drugiej części spektaklu z początku delikatny deszcz przerodził się w prawdziwą ulewę. Wiele osób musiało opuścić widownię. 

Aktorzy dotrwali do końca, w strugach deszczu bo na scenie bez dachu (dach ograniczyłby możliwości wyświetlania grafik na frontowej ścianie pałacu), nie zdecydowali się nawet schronić pod parasolami - bo zapewne taka możliwość była. Co ciekawe ulewa przerodziła się w burzę z błyskawicami i grzmotami dokładnie w chwili, gdy rozpoczęła się scena z przybywającym z zaświatów Komandorem, jedną z głównych postaci, która ginie na początku sztuki. 

Do końca drugiej, nieco skróconej jednak części opery, śpiewacy dali z siebie wszystko, woda lejąca się z nieba szczęśliwie nie wywołała kłopotów technicznych, które odczułaby część widowni, która nie poddała się pogodzie.

Więcej w czwartek, 12 września, na papierze w Nowym Łowiczaninie, a już w środę wieczorem w e-wydaniu na ekranie tabletów oraz smartfonów.

O przesłaniu tego dzieła, jakim je widziała reżyserka Jitka Stokalska, przeczytasz w obszernym materiale w aktualnym cyfrowym wydaniu Nowego Łowiczanina. 

O spektaklu przeczytasz także w zapowiedzi:

don-giovanni-w-nieborowie-2/

[WIDEO]2196[/WIDEO]