Artykuł sponsorowany
Wybrzeże Chorwacji nie kończy się na popularnych promenadach i kamienistych plażach. Najbardziej spektakularne obrazy tego kraju zaczynają się tam, gdzie zwykły turysta już nie idzie pieszo. Na punktach widokowych ulokowanych wysoko, często poza mainstreamem i poza typowymi ścieżkami dla “plażowiczów”. To przestrzenie, gdzie można zobaczyć pełną skalę ukształtowania wybrzeża, ogrom Adriatyku i skalistą strukturę masywów Biokovo, Velebit czy Risnjak. Poznaj najlepsze punkty widokowe w Chorwacji, do których można dotrzeć autem.
Najbardziej efektownym punktem widokowym ostatnich lat jest Skywalk na zboczu Biokovo, na wysokości ponad 1200 metrów nad poziomem morza. To półkolisty, szklany taras wychodzący wprost nad przepaść, co sprawia, że widok jest nie tylko panoramiczny, ale też “trójwymiarowy”, bo pod stopami znajduje się przepaść. Panorama obejmuje Makarską Rivierę, wyspy Brač i Hvar oraz przy wyjątkowo sprzyjających warunkach widzialność aż po włoskie wybrzeże. Droga wjazdowa jest asfaltowa, ale wąska i limitowana. Obowiązuje system rezerwacji godzinowej, a wjazd odbywa się w kontrolowanych slotach czasowych. Na górze znajduje się wyznaczona strefa parkowania, a pobyt jest ewidencjonowany czasowo, co pozwala zachować płynność ruchu i ograniczyć korki na trasie wąskich serpentyn. To nie jest punkt, na który można podjechać spontanicznie. Wymaga wcześniejszego zakupu biletu i uwzględnienia potencjalnych kolejek do wjazdu.
Planujesz podróż do Chorwacji autem? Sprawdź: Chorwacja samochodem – o czym warto wiedzieć?
Szczyt masywu Biokovo — Sveti Jure to 1762 m n.p.m. i asfalt aż po samą antenę radiowo-telewizyjną na wierzchołku. Widok obejmuje całą Makarską Riwierę, doliny Biokovo, a także wyspy rozciągające się aż po Vis i Korčulę, dzięki czemu jest to jeden z najbardziej rozległych panoramicznych punktów dostępnych dla kierowców. Droga jest jednopasmowa, wąska, a mijanki odbywają się w kilku strategicznych punktach, więc kierowcy początkujący mogą się czuć tam mniej komfortowo. Trasa sama w sobie jest atrakcją. Serpentyny, ekspozycja skalna i zmiana klimatu wraz z wysokością sprawiają, że to nie tylko punkt widokowy, ale trasa pełna doświadczeń. Z uwagi na mniejszą dostępność komunikacji publicznej w tym rejonie, odwiedziny bez auta są w praktyce nierealne. To miejsce odwiedzają ci, którzy chcą zobaczyć Adriatyk w skali makro, a nie tylko z perspektywy poziomu morza.
Na wyspie Brač znajduje się Vidova Gora (778 m n.p.m.), z której najlepiej widać słynny cypel Zlatni Rat w Bolu. Dojazd drogą asfaltową od Nerežišća jest prosty, bez dramatycznych ekspozycji czy trudnych zakrętów, więc to lokalizacja odpowiednia nawet dla kierowców z dziećmi. Parking znajduje się bezpośrednio przy punkcie widokowym i jest wyraźnie oznaczony, co eliminuje ryzyko zgubienia się po drodze. Oglądanie Zlatni Rat z lotnej perspektywy pozwala zrozumieć fenomen jego zmiennego kształtu, który zależy od prądów morskich i kierunku wiatru. To jeden z tych widoków, gdzie zrozumienie lokalnego zjawiska rośnie dopiero po spojrzeniu z góry. Dopiero wtedy widać geometrię i idealny kontrast turkusowej wody z jasnym cyplem. Vidova Gora jest też jednym z najbardziej efektywnych punktów pod kątem czasu dojazdu vs efekt wizualny. Krótka trasa daje bardzo spektakularny efekt finalny.
Tulove Grede na Velebicie to wapienne iglice i skalne “twarze”, które wyglądają jak naturalne architektoniczne struktury. To miejsce znane jest również z historii filmowej. Część scen z Winnetou kręcono właśnie tutaj, ponieważ teren jest tak nietypowy, że nie wymagał scenografii. Ostatni odcinek drogi bywa szutrowy, ale dla standardowego auta osobowego pokonanie go jest możliwe przy zachowaniu rozsądnego stylu jazdy. Surowa rzeźba terenu, brak jednolitej roślinności i mocny kontrast światłocienia sprawiają, że zdjęcia wyglądają tu bardziej jak kadry filmowe niż turystyczne fotografie. Wielu turystów przyznaje, że właśnie w Tulove Grede odkrywa “drugą chorwacką tożsamość”, która nie ma nic wspólnego z wyobrażeniem o krajach adriatyckich.
Fortica nad Omišem to średniowieczna cytadela położona nad ujściem rzeki Cetina. Droga prowadząca w stronę fortu jest asfaltowa i kręta, a ostatni odcinek trzeba pokonać pieszo, co zajmuje kilka lub kilkanaście minut w zależności od tempa. Widok z samej twierdzy ma charakter makroskalowy, jakby ktoś rozłożył model 3D miasta przed obserwującym. Widać linię Adriatyku, ujście rzeki, układ doliny i symetrię zabudowy, która przy fotografii z góry tworzy bardzo geometralny obraz. To miejsce doceniają fotografowie i osoby planujące obiektywne ujęcia bez perspektywicznego zniekształcenia. To jeden z tych punktów, gdzie samochód daje oszczędność czasu. Piesze wejście z poziomu morza byłoby zbyt czasochłonne dla wielu osób, a dzięki dojazdowi drogą serpentynową wejściowy odcinek jest krótki.
Te punkty widokowe są idealnym elementem tras samochodowych, ale wymagają planowania, rezerwacji lub przynajmniej świadomego wyboru trasy. W Chorwacji widok nie jest nagrodą za przypadek, tylko wynikiem umiejętnego dotarcia do właściwych miejsc, co wymaga uwzględnienia różnic w terenie i dostępności lokalnych dróg. Auto daje niezależność, możliwość przesunięcia trasy i swobodę wyboru godzin odwiedzin bez uzależnienia od transportu zbiorowego. Wysokościowe punkty widokowe są dzięki temu dostępne dla osób, które nie traktują wyjazdu tylko jako pasywnego wypoczynku. Można potraktować je jako wyselekcjonowane miejsca doświadczania panoramy kraju na różnych wysokościach i w różnych typach krajobrazu. A odpowiednie przygotowanie dojazdu sprawia, że ta forma zwiedzania staje się realnie efektywnym sposobem poznawania Chorwacji z poziomu ponad linią horyzontu.