Nieliczna grupa wiernych przybyła 2 kwietnia na Stary Rynek w Łowiczu na godz. 11.30, na błogosławieństwo i poświęcenie palm przez biskupa łowickiego Andrzeja Dziubę przed mszą św. w katedrze.

Pierwszym powodem takiej frekwencji na pewno było to, że w Niedzielę Palmową nie ma już Diecezjalnego Dnia Młodzieży i konkursu na największa i najładniejszą palmą. Drugi powód to zimna i wietrzna aura, która nie sprzyja obchodzeniu Niedzieli Palmowej. 

Wśród tych, którzy przyszli nie sposób było nie zauważyć grupy liczącej kilkadziesiąt osób, która miała niczym nieozdobione prawdziwe liście palmowe. Byli to członkowie wspólnoty neokatechumenalnej, działającej w parafii katedralnej. Od kilku lat w Niedzielę Palmową przychodzą oni do katedry z takimi palmami, sprowadzonym specjalnie na tę okoliczność z Włoch. 

Jak się dowiedzieliśmy, poświęcone liście zabierają oni do swoich domów i tam zawieszają na drzwiach. Ale przed Wielkim Postem przynoszą je znowu do kościoła po to, aby zostały spalone. Popiół z nich jest używany do posypywania głów wiernych w Środę Popielcową. Jak się dowiedzieliśmy, członkowie wspólnoty mają około 50 tych palm.  

Na Starym Rynku odczytana została Ewangelia wg św. Mateusza o wjeździe Jezusa do Jerozolimy. Po niej bp Andrzej Dziuba mówił o tym, że choć wjazd Jezusa do Jerozolimy, do świętego miasta, był uroczysty, wszyscy chcieli wiedzieć kim jest, wołano "Hossana Królowi Dawidowemu!", to kilka dni później Chrystus będzie wyprowadzany poza miasto, okrzyki "Hossanna!" wrócą echem "Ukrzyżuj go!, chcemy Barabasza, nie chcemy Jezusa", a on sam doświadczy totalnego braku zainteresowania, kim jest. Nawet apostołowie uciekną, a Piotr powie "Nie znam tego człowieka", Judasz ma odwagę go sprzedać, a Piłat będzie z niego drwił z króla żydowskiego, Herod go wykpi, arcykapłani i uczeni w piśmie będą udawać, że cała ich wiedza mówiąca o przyjściu Mesjasza nie jest prawdą... 

Biskup zachęcał, aby na ten opis spojrzeć dziś swoimi oczami, czy chcemy aby Jezus wszedł do naszego serca i aby w nim był. A może chcielibyśmy, żeby był, ale tak, ze pewne sfery naszego życia pozostają do naszych prywatnych decyzji, podejmowanych bez jego udziału. - Czy może przyjęcie Jezusa dzisiaj skutkuje tym, że kiedyś powiem "Nie znam tego człowieka", albo że wykorzystałem go koniunkturalnie i politycznie, bo było przydatne przyznać się do niego. Nie chcemy nikomu zaglądać do serca, ale zajrzyjmy do swojego serca - zachęcał biskup.